Wat we lezen…
De Fundamenten door Ramsey Nasr
Gelezen door Charlotte
Wat lees je en waarom?
Na anderhalf jaar corona, maatregelen, lockdowns, avondklokken en vooral geen horecabezoek, had ik mijn boekenkast uit. Geen ongelezen bladzijde meer in huis. Tijd voor nieuwe boeken. Naast een stapel romans kocht ik ook De Fundamenten van Ramsey Nasr. Tijdens mijn studie theater-, film- en televisiewetenschap had ik nogal een zwak voor Ramsey Nasr. De acteur dan. De schrijver Nasr kende ik nog niet. De Fundamenten is een betoog, of essay eigenlijk, over crisis. Over hoe we uit de crises komen; de coronacrisis en de klimaatcrisis. Dat maakte me wel nieuwsgierig.
Wat vind je ervan?
In het eerste essay blijft hij heel dicht bij zichzelf, bij wat de lockdown-situatie met hem doet. En wat hij ziet wat het met zijn omgeving doet. Waarbij kunst en het nut of juist de nutteloosheid daarvan een grote rol spelen. Dat sprak mij aan, omdat ik zelf ook merkte dat ik musea (naast horeca) misschien wel het meeste miste. Hoe komt dat eigenlijk? Wat is de waarde van kunst?
In de twee essays die volgen schetst hij vervolgens haarfijn wat een crisis allemaal blootlegt over onze samenleving. Over hoe we (samen)leven. De mooie kanten, maar vooral de minder mooie kanten. De polarisatie, de vanzelfsprekendheid van rechten, de apathie en achteloosheid. Vanuit zijn observaties - hij is zeker niet objectief en pretendeert dat ook niet te zijn - komt hij tot de conclusie dat er iets wezenlijks niet goed gaat. Dat we onze manier van leven moeten herzien. Hij roept op tot handelen omdat afwachten rampzalig is. Ondanks dat hij zichzelf en de lezer interessante vragen stelt en ik zijn observaties verhelderend vond, begon ik steeds meer af te haken. Want het boek ontaardt in een heuse tirade, waardoor ik zelfs lezend steeds minder ruimte voelde om te reageren of er mijn eigen mening over te vormen.
En dus?
Hij schrijft zoals ik hem ook heb zien acteren - en reageren toen hij tijdens een uitvoering van Romeo & Juliet herhaaldelijk werd onderbroken door de schooljeugd in de zaal - opzwepend en boos. De onderwerpen die hij aankaart, de observaties die hij doet, de vragen die hij stelt, maken het boek zeker de moeite van het lezen waard. Of je het nu eens of oneens bent met zijn conclusies. Maar de manier waarop hij schrijft moet je aanspreken of je moet in staat zijn daar doorheen te lezen. Want anders verliest de inhoud het wat mij betreft van de toon.